Anton Grabczenko

Podpułkownik Armii URL, oficer kontraktowy WP w stopniu kapitana.
Urodził się 9 czerwca 1894 roku w Kamieńcu Podolskim. Był żonaty z Julią Łukaszewycz urodzoną 21 grudnia 1896 roku. Syn Ihor urodził się 22 lutego 1917 roku. Antonij Grabczenko ukończył 8 klas średniej szkoły technicznej w Kamieńcu. W 1915 roku uczył się w 1 Kijowskiej Konstantynowskiej Szkole Wojskowej. W armii rosyjskiej był sztabs-kapitanem, a w armii URL od 8 września 1921 roku – podpułkownikiem w składzie oficerskim 3. Strzeleckiej Żelaznej Dywizji.
Po internowaniu w 1920 roku w Polsce przebywał w obozie w Kaliszu. Dnia 1 lutego 1928 roku został w Wojsku Polskim oficerem kontraktowym w stopniu kapitana i przydzielono go do 7. Baterii Haubic 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów, który to pułk koszarował w Ostrowi Mazowieckiej. Rzemiosło wojskowe zgłębiał na wielu kursach i ćwiczeniach. W dokumentach archiwalnych znajdują się zaświadczenia potwierdzające ukończenie sześciotygodniowego kursu narciarskiego, techniczno-taktycznego przy 1. Dywizji Pułku Legionów, kursu strzelania w Szkole Strzelania Artylerii oraz kursu dowódców baterii.
Antonij Grabczenko zmarł 14 maja 1931 roku w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. Z listu gen. W. Salskiego z 22 maja 1931 roku do płk. T. Pełczyńskiego, szefa Oddziału II Sztabu Głównego dowiadujemy się, że: Zmarły był jednym z lepszych oficerów wojska ukraińskiego. Od samego początku walki wyzwoleńczej wziął w niej czynny udział, zwłaszcza odznaczył się w 1920 roku, dowodząc samodzielnym batalionem.
W dokumentach archiwalnych gen. Pawła Szandruka znajduje się m.in. pismo z 22 lutego 1935 roku następującej treści:

Dla wzniesienia pomnika na mogile śp. podpułkownika wojska URL A. Grabczenki, na wojskowym, rzymskokatolickim cmentarzu w Warszawie, wyznaczam Pana, Panie Generale, przewodniczącym, a p.p. Podpułk. Barwińskiego i sotnika Sachno – członkami komisji. Sprawozdanie z wydatków komisji proszę przedłożyć mnie do Generalnego Sztabu Generał Chorąży W. Salski.

Komisja wywiązała się ze swojego zadania, ponieważ pomnik został wzniesiony i do dzisiaj stoi na Cmentarzu Powązkowskim.