Bazyli Albiczuk

Urodzony w Dąbrowicy Małej. Od najmłodszych lat pracował w gospodarstwie rodziców. Już w młodym wieku ujawniły się jego talenty związane ze sztuką, malarstwem i muzyką. Jako chłopiec malowa, rzeźbił i grał na skrzypcach. Ukończył jedynie kilka klas szkoły podstawowej. Kontakt z zawodem malarza umożliwiła mu służba w wojsku w l. 1929-1932 (Legionowo). W połowie l. 30. zajął się m.in. portretowaniem. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. jako żołnierz Wojska Polskiego. Po upadku Polski wyjechał do Związku Radzieckiego, gdzie mieszkała jego rodzina. W 1944 r. został wcielony do Armii Czerwonej, w której służył do roku 1945. Po wojnie powrócił do Dąbrowicy, zaś w 1948 r. wyjechał na krótko do siostry w Gdyni, gdzie pracował jako dozorca. Pracował na gospodarstwie i malował na zamówienie. Od 1951 r. zaangażował się w malowanie i wystrój kościołów oraz innych obiektów sakralnych. W tym też czasie założył teatr amatorski. Na pocz. l. 60. zaczął zajmował się amatorsko ogrodnictwem, co przyczyniło się do powstania jednych z najważniejszych jego prac przedstawiających przyrodę. W II poł. l. 60. jego twórczość została zauważona przez pracowników Polskiej Akademii Nauk, którzy zajęli się jej promocją. Prace Albiczuka zaczęły się pojawiać na polskich i zagranicznych wystawach sztuki nieprofesjonalnej.
Małgorzata Nikolska w ten sposób opisała ten etap twórczości artysty: Od tego czasu obrazy A. prezentowane były na najważniejszych wystawach i przeglądach sztuki nieprofesjonalnej w Polsce i za granicą, m.in.: na wystawie Inni w warszawskiej Zachęcie (1965), Triennale sztuki samorodnej w Bratysławie (1966, 1972), Naiwni w Zagrzebiu (1973), na wystawach Polskiej sztuki naiwnej w Neuchatel i Stuttgarcie (1967), Londynie (1969), Budapeszcie (1974), na Triennale Plastyki Nieprofesjonalnej we Wrocławiu (1974, 1979), a także na wystawach indywidualnych w Muz. Okręgowym w Białej Podl. (1979, 1996), w Krajowym Domu Twórczości Lud. w Lublinie (1996), w Muz. Nikifora w Krynicy (1998). W 1975 zaproszono go, wraz z uznanymi twórcami profesjonalnymi, do udziału w I Ogólnopolskim Plenerze Malarskim w Janowie Podl. Za dokonania twórcze nagrodzono A. m.in.: Nagrodą Artystyczną im. Jana Pocka (1976), Odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1976), Krzyżem Kawalerskim OOP (1976), odznaką „Za Zasługi dla Woj. Bialskopodlaskiego” (1982), oraz Odznaką im. Oskara Kolberga (1989). Obrazy autora znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą, oraz w kolekcjach Min. Kultury i Sztuki, Muz. Wsi Lubelskiej w L., Muz. Lubelskiego w L., Państw. Muz. Etnograficznego w W., Muz. Okręgowego w Toruniu, a także w zbiorach Muz. Płd. Podl. w Białej Podl., w którym od VII 2005 oglądać można bogatą prezentację jego spuścizny artystycznej na stałej ekspozycji Twórczość Bazylego Albiczuka (1909-1995).
Bazyli Albiczuk zmarł w Dąbrowicy Małej i został pochowany na miejscowym prawosławnym cmentarzu.