Bazyli Laszenko

Syn Józefa, urodzony 10 listopada 1890 r. w Sawienkach (gubernia czernihowska; укр. Савинки). Wykształcony w Czernihowie i Jekaterynogradzie. Od 15 lipca 1918 r. w Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej. Dowódca kompanii w 6. Dywizji Strzeleckiej (1 lutego 1922 r. w składzie 6. siczowej brygady armat). Po 1920 r. internowany w Kaliszu, gdzie w 1923 r. odbył kurs duszpasterski. W latach 1925-1929 przebywał we Francji, gdzie ukończył na paryskiej politechnice architekturę (według innych źródeł pracował wówczas w zakładzie stolarskim w Ostrowie Wielkopolskim, majster w fabryce zabawek Opatówku pod Kaliszem oraz następnie od 1933 r. jako ikonopisiec w Łodzi). Od 1935 r. pracował w jednym z zakładów produkcyjnych w Krakowie. W poł. l. 30. ożenił się. W 1940 r. został nauczycielem w szkole podstawowej w Sahryniu. W 1942 r. zdał egzamin przy Warszawskim Konsystorzu Prawosławnym i otrzymał święcenia diakońskie, a następnie kapłańskie, po czym objął funkcję proboszcza parafii w Czerniczynie, potem w Miętkiem. 10 marca 1944 r. w wyniku ataku polskiego podziemia stracił żonę Jarosławę i córkę Serafimę (w innych źródłach: również Jarosławę). Po wojnie pełnił funkcję proboszcza parafii w Hrubieszowie. W wyniku akcji „Wisła” osadzony w obozie w Jaworznie, gdzie przebywał do roku 1948. Od 1949 r. był wikariuszem w Chełmie, a także proboszczem w Tarnogrodzie. W 1954 r. został proboszczem w Radomiu, a od 1956 r. w Kielcach. W ostatnich latach życia chorował na nowotwór. Przed śmiercią przeszedł operację w Radomiu. Zmarł 11 lipca 1956 r. 13 lipca odsłużono panichidę w Kielcach. 14 lipca ks. Laszenko został pochowany w Hrubieszowie wraz z żoną i córką.