Bohdan Boberski

Bohdan Boberski urodził się 31 października 1922 roku w miejscowości Polany koło Krosna na Łemkowszczyźnie w rodzinie Juliana i Janiny Gensiorskiej. Ojciec był greckokatolickim księdzem, proboszczem w tej wsi. Lata dziecięce spędził w Jabłonicy Polskiej, Tarnawie, następnie we Lwowie, gdzie ukończył naukę w szkole średniej.
Na początku wojny w 1939 roku wyjechał do Radomia, do stryjka Aleksandra, który był naczelnym architektem w tym mieście. Tu rozpoczął naukę w technikum chemiczno-garbarskim, a po ukończeniu szkoły pracował w fabryce.
Po wyzwoleniu wyjechał do Wrocławia, by podjąć studia na wydziale architektury na Politechnice Wrocławskiej. Po ich ukończeniu w 1952 roku otrzymał skierowanie do pracy w Warszawie. Tu zaczął pracować w biurze projektowym Miastoprojekt-Stolica, które zostało powołane do odbudowy Warszawy po wojennych zniszczeniach. Projekty rekonstrukcji Starego i Nowego Miasta powstawały w tym biurze. Wiele z nich – kina, kawiarnie, restauracje, ośrodki kultury – są autorstwa Bohdana Boberskiego.
W jednym z zaprojektowanych przez siebie budynków mieszkalnych otrzymał od ministra kultury część poddasza, w którym zaprojektował ciekawe oryginalne wnętrze mieszkalne. Z czasem ten adres stał się znany wielu Ukraińcom z całego świata. Od 1956 roku, kiedy powstało Ukraińskie Społeczno-Kulturalne Towarzystwo, został jego aktywnym członkiem. Rozpoczął współpracę z ukraińskimi wydawnictwami w Polsce: gazetą „Nasze Słowo”, „Nasza Kultura”, „Kalendarz Ukraiński”, później również z „Kalendarzem Cerkiewnym”. Przygotowywał dla nich grafikę i ilustracje. Śpiewał w chórach „Duma” i „Żurawli” od początku jego istnienia przez 22 lata. Był również członkiem parafialnego chóru przy Cerkwi oo. Bazylianów na ul. Miodowej.
Bohdan Boberski zajmował się adaptacjami sakralnych i świeckich budynków dla potrzeb Cerkwi Greckokatolickiej. Zaprojektował 25 ikonostasów dla różnych świątyń w Polsce i na Ukrainie. Bohdan Boberski był wielkim miłośnikiem sztuki antycznej, znawcą historii sztuki, malarstwa, rzeźby, kolekcjonerem książek, znaczków i monet. Szanował i uważał za wybitne cerkiewne malarstwo prof. Jerzego Nowosielskiego.
Wiele lat poświęcił pracom związanym z uporządkowaniem mogił żołnierzy Ukraińskiej Armii Ludowej, które znajdują się na prawosławnym cmentarzu na Woli w Warszawie. Jest autorem dwóch pomników znajdujących się w sektorze generalskim i miejscu pochówku kozaków armii UNR.
Do czasu przejścia w 1988 roku na emeryturę pracował w Biurze Projektowym „Warcent”, gdzie po ukończeniu specjalistycznych studiów zajmował się projektowaniem szpitali.
W 1969 roku ożenił się z Ireną Pańkowską, miał córkę Martę. Zmarł w Warszawie 18 kwietnia 2020 roku, w wieku 97 lat.