CMENTARZ PRAWOSŁAWNY W HRUBIESZOWIE: Jakub Halczewski

Jakub Halczewski (ukr. Яків Гальчевський), od 1921 r. ps. „Oreł” („Orzeł”), od 1930 r. Wojnarowski – Urodzony w 1894 r. w Hucie Lityńskiej. Żołnierz armii carskiej (1916-1917). Nauczyciel na Podolu, rozpoczął również studia prawnicze, których prawdopodobnie z uwagi na udział w wojnie, nie ukończył. Od listopada 1918 r. żołnierz Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej (walczył przeciwko hetmańcom, wojskom rosyjskim A. Denikina, później bolszewikom). Dowódca oddziałów partyzanckich do września 1922 r. W latach 1922-1925 jako współpracownik polskiego wywiadu organizował podziemie antybolszewickie i walczył na Podolu. W 1922 r. awansowany przez Symona Petlurę do stopnia pułkownika. W 1930 r. rozpoczął służbę w Wojsku Polskim w stopniu kapitana (później awansowany na majora) w 67. pułku piechoty w Brodnicy. W czasie wojny obronnej we wrześniu 1939 r. trafił do niemieckiej niewoli. W styczniu 1940 r. zwolniony za wstawiennictwem dawnych kolegów z kręgu petlurowców oraz członków OUN-M. W Niemczech przystąpił do nacjonalistycznego Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowego (UNO). Na początku lutego 1940 r. przyjechał do Peresołowic na Chełmszczyźnie, gdzie jako nauczycielka pracowała jego żona Nadia z domu Kotorowycz. Rozpoczął działalność publicystyczną dla „Krakiwskich Wistej”, a także kontynuował zawód nauczyciela. Od czerwca 1942 r. był członkiem sztabu Chełmskiego Legionu Samoobrony. Zastrzelony 22 marca 1943 r. przez żołnierzy Armii Krajowej w Peresołowicach. Jego grób na cmentarzu prawosławnym w Hrubieszowie został zniszczony najprawdopodobniej tuż po wojnie przez komunistów. Autor wspomnień Przeciw czerwonym okupantom oraz Z wojennego notatnika.