Jan Borym

Jan Borym urodził się 1.3.1898 r. we wsi Dobcza ówczesnego pow. jarosławskiego, jako jeden z dwojga dzieci Bazylego i Marii. Wykształcenie podstawowe zdobył w rodzinnej wsi, następnie uczył się rok w gimnazjum ukraińskim w Przemyślu i dwa lata w Jarosławiu (1912-1914). Podczas I Wojny Światowej trafił do guberni saratowskiej, gdzie w latach 1916-1918 studiował medycynę na Uniwersytecie Saratowskim. W 1919 r. pracował w Konsulacie Wszechukraińskim w Saratowie, ale przed natarciem armii Denikina powrócił do Galicji Wschodniej i wstąpił w szeregi Ukraińskiej Armii Halickiej (UHA). Jednakże już po dwóch tygodniach zachorował na tyfus i leczył się u księdza na Podolu. Tam został aresztowany przez polską żandarmerię wojskową i trafił do więzienia we Lwowie przy ulicy Jachowicza. Po kilku miesiącach został zwolniony pod warunkiem, że osiedli się w Dobczy. W swojej wsi pracował jako sprzedawca w spółdzielni, prowadził chór, krzewił oświatę wśród włościan. Pragnął zostać nauczycielem i w tym celu zdał w 1920 r. we Lwowie egzamin dla nauczycieli szkół ludowych, a potem jeszcze dodatkowo – w Stryju – egzamin z języka polskiego (takowy egzamin był wymagany do objęcia posady w Polsce Zachodniej). Pracy jednak nie otrzymał, postanowił więc wstąpić do Tajnego Ukraińskiego Uniwersytetu. Ponieważ w Uniwersytecie tym nie uznawano rosyjskiej matury, musiał powtórzyć klasę ósmą w gimnazjum przemyskim w latach 1921/1922 r., a maturę zdał z wyróżnieniem. Studiował medycynę na Tajnym Ukraińskim Uniwersytecie, a po jego likwidacji kontynuował naukę w Wyższej Szkole Handlowej we Lwowie, potem – na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Studia medyczne ukończył na Uniwersytecie Lwowskim i w 1935 r. zdobył dyplom lekarza. Praktykę lekarską rozpoczął w Jarosławiu w 1936 r. Obsługiwał przeważnie biedniejszych pacjentów, był członkiem tow. „Odrodzenie” (“Відродження”), „Proświta” (“Просвіта”), Związku Lekarzy Ukraińskich oraz innych. Znał siedem języków. Opiekował się młodzieżą, był lekarzem w Gimnazjum Ukraińskim, Szkole Handlowej i w bursie, uczył higieny. 26 czerwca 1944 r. został zamordowany podczas przyjmowania pacjentów. Był żonaty, miał dwoje dzieci — Mirosława i Stefana. Po wojnie jego rodzinę przesiedlono do Lwowa.