Jarosław Hrebeniak

Ярослав Гребеняк

Transkrypcje nazwiska:

Zawód / tytuł:

Duchowny greckokatolicki

Grupa społeczna:

duchowieństwo

Miejsce narodzin:

Podbukowina, pow. przemyski

Data narodzin:

25.7.1908.

Data śmierci:

27.9.1983.

Czas pochówku:

po 1947

Dane związane z nagrobkiem

Tekst inskrypcji (brzmienie oryginalne):

Б. П.
Парох Валча і Баркова
О. Крилошанин
Ярослав
Гребеняк
*25.VII.1908  +22.ІХ.1983
Вічна Йому пам’ять!

Tekst inskrypcji (tłumaczenie):

Ś. P.
Proboszcz Wałcza i Barkowa
Ks. Kanonik
Jarosław
Hrebeniak
*25.VII.1908  +22.ІХ.1983
Wieczna Jemu pamięć

Rok powstania grobu:

Autor projektu:

Charakter grobu:

mogiła pojedyncza

Rodzaj grobu:

kamienny

Opis elementów grobu:

Monumentalny nagrobek zwieńczony krzyżem z wieloma tablicami upamiętniającymi pochowanych w nim duchownych oraz tablicami symbolicznymi.

Opis otoczenia grobu:

Beton, schody.

Nota biograficzna:

Urodzony w Podbukowinie w Przemyskiem. Ukończył Ukraińskie (Ruskie) Gimnazjum Męskie w Przemyślu oraz Greckokatolickie Seminarium Duchowne w Przemyślu (1934 r.). Pracował jako wikariusz w Wierchomli (1934-1935), administrator w Jaworkach (1935-1938) i Banicy (1938-1947) oraz dziekan dekanatu grybowskiego. Więziony w obozie w Jaworznie od lipca 1947 r. do grudnia 1948 r. Po zwolnieniu kapelan żeńskich zakonów rzymskokatolickich (1948-1953) oraz duchowny w tymże obrządku (Głuszyca Górna: 1954-1956; Siekierzyce: 1954; Żelazne: 1954-1974). Pracował także jako duszpasterz niemieckich rzymskich katolików. Do obrządku wschodniego powrócił w 1974 r. po zwolnieniu z diecezji wrocławskiej. Przed tą datą sporadycznie służył grekokatolikom w Legnicy, Barkowie i Wałczu. Od 1977 r. pełnił też funkcję wizytatora-dziekana dla greckokatolickich duchownych w łacińskich diecezjach na Pomorzu oraz nieoficjalnie – dziekana greckokatolickiego dekanatu północno-zachodniego (1979-1983). Honorowy (1977) i rzeczywisty (1979) kanonik greckokatolickiej Kapituły przemyskiej.

Dane cmentarza:

Cmentarz Komunalny Główny w Przemyślu

Województwo: Podkarpackie

Powiat: Przemyski

Gmina: Przemyśl

Miejscowość: Przemyśl

Adres pocztowy: ul. Juliusza Słowackiego, 37-700 Przemyśl

Plan cmentarza

Numer Kwatery, numer alei i grobu:

Kwatera RII, rząd 3, nr grobu 18.

Opis cmentarza:

Cmentarz Główny w Przemyślu położony jest na południowym krańcu miasta przy ulicy Słowackiego (dawniej ulica Dobromilska). Teren Cmentarza Głównego zajmuje obecnie 16.5 ha i liczy blisko 30 tys. pochowanych. Początki Cmentarza Głównego poprzedziło istnienie w tym miejscu cmentarza cholerycznego, gdzie grzebano ludzi zmarłych wskutek cholery czy innych chorób zakaźnych. Założenie nekropolii przyjmuje się na rok 1831r. kiedy odnotowano pierwszą epidemię cholery. W 1859r. na cmentarzu wybudowano kaplicę. Na wmurowanej w jej wnętrzu tablicy można przeczytać: \" Ta kaplica zbudowana kosztem Franciszka i Teresy Małkowskich ... .\" Najstarsze nagrobki zachowane do naszych czasów pochodzą z lat sześćdziesiątych XIX wieku nie licząc pomników przeniesionych tutaj ze Starego Cmentarza , z których najstarszy pochodzi z 1806 roku. Wobec potrzeby poszerzenia obszaru cmentarza kilkakrotnie dokonywano zakupu sąsiednich gruntów między innymi w latach 1883, 1894, 1899 i 1911. W roku 1909 ukończono budowę muru cmentarnego oraz założono nowe kwatery i drogi w częściach wcześniej nie zagospodarowanych. W tym czasie cmentarz komunalny służył całej ludności miasta , z wyjątkiem Żydów , którzy zachowali prawo do posiadania własnego cmentarza. Na cmentarzu tym znalazły miejsce spoczynku wielu byłych uczestników powstań narodowych 1831 i 1863 roku. Jeszcze w okresie międzywojennym, było wówczas na cmentarzu 90 grobów kryjących ich szczątki. Do dziś wiele z nich uległo całkowitemu zniszczeniu. Prawdopodonie na tym cmentarzu spoczywają przeniesione z Francji szczątki polskiego generała, uczestnika Powstania Styczniowego - Jarosława Dąbrowskiego. Jednak przeprowadzone w latach 1971-1973 poszukiwania nie przyniosły pozytywnego rezultatu. W 1925 roku Przemyśł zakupił grunt obok cmentarza przeznaczony na dalsze jego poszerzenie , w 1930 roku nabyto 200 świerków dla obsadzenia dróg cmentarnych, a w 1932 zainstalowano oświetlenie elektryczne alei głównej. W okresie II wojny światowej, oprócz mieszkańców miasta chowano tutaj także osoby z terenu ówczesnego ZSRR zmarłych w obozie przejściowym dla ludności wywożonej do Niemiec na roboty przymusowe. Przez pewien czas grzebano tutaj także jeńców włoskich zmarłych w Stalagu nr 327 w Nehrybce. (Źródło: https://cmentarze24.pl/index.php/cmentarze/podkarpackie/item/342-cmentarz-glowny-przemysl).

Źródła:

I. Hałagida, Duchowni greckokatoliccy i prawosławni w Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie (1947-1949). Dokumenty i materiały, Warszawa 2012, s. 233, 232.

Zdjęcie ks. Dziubiny:  E. Misiło, Obóz „Jaworzno”. Zbrodnia nieukarana. Ukraińcy i Polcy w Centralnym Obozie Pracy Jaworzno, Pieniężno 2022, s. 143.

Fot. A. Mielnik