Jerzy Korohoda

Юрій Корогода

Transkrypcje nazwiska:

Zawód / tytuł:

Żołnierz Armii URL, profesor nauk rolnych, agrotechnik i hodowca roślin

Grupa społeczna:

inteligencja, wojskowi

Miejsce narodzin:

Hłodosy (gub. chersońska)

Data narodzin:

20.04.1900

Data śmierci:

5.12.1991

Czas pochówku:

po 1947

Dane związane z nagrobkiem

Tekst inskrypcji (brzmienie oryginalne):

PROF. DR HAB. JERZY
KOROHODA
1900 – 1991

MARIA
NOWACKA – KOROHODA
1914-2009

Rok powstania grobu:

Autor projektu:

Charakter grobu:

mogiła zbiorowa

Rodzaj grobu:

kamienny

Opis elementów grobu:

Okazały kamienny nagrobek, składa się z dwóch podstawowych elementów – kwadratowej pionowej steli, na której wyryto inskrypcje oraz prostokątnej, podłużnej poziomej części nagrobka z wyrytym na nim krzyżem.

Opis otoczenia grobu:

Nota biograficzna:

Jerzy Korohoda – polski specjalista hodowli roślin, nauczyciel akademicki. Urodził się 20.04.1900 r. w Hłodosach (polskojęzyczne opracowania podają Glodosach) w gub. chersońskiej. Jego ojciec – jak podaje A. Kolańczuk – Saszko Korohoda prowadził szkołę rolniczą i hodował konie, a matka Anna była akuszerką. Toczące się na Ukrainie walki przedstawicieli „białej” i „czerwonej” Rosji doprowadziły do ruiny właścicieli gospodarstw rolnych, a rodzina Jerzego Korohody zmarła z głodu. W bardzo trudnych warunkach Jerzy Korohoda zdobył wykształcenie średnie w Jekaterynburgu. W 1919 r. wstąpił w szeregi armii ukraińskiej i jako elew Szkoły Podchorążych brał udział w walkach frontowych na Ukrainie do listopada 1920 r. Po internowaniu armii ukraińskiej w Polsce i krótkim pobycie w obozach internowanych w Wadowicach, a następnie Kaliszu, pracował jako górnik, kamieniarz, robotnik w fabryce sody Solvay, następnie jako ogrodnik. W 1922 r. rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był aktywny w Związku Ukraińskich Studentów Emigrantów. Po roku studiów na UJ, przeniósł się do Ukraińskiej Akademii Gospodarczej w Podiebradach. Po ukończeniu akademii powrócił do Polski i rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach (1930–1934). W 1946 mianowany docentem, w 1950 profesorem. W latach 1946–1951 był wykładowcą Wydziału Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz na Uniwersytecie i Politechnice we Wrocławiu. W latach 1955–1970 sprawował funkcję kierownika Katedry Hodowli Roślin i Nasiennictwa Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie. Doprowadził do wyhodowania trzydziestu ośmiu oryginalnych i dwudziestu ośmiu selekcjonowanych odmian roślin warzywnych, pastewnych i przemysłowych. Członek licznych towarzystw naukowych. Doctor honoris causa Akademii Rolniczej w Poznaniu (1979) i Akademii Rolniczej w Lublinie, dwukrotny laureat Nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1970 i 1974). Jego synem jest biolog komórki profesor Włodzimierz Korohoda, a wnukiem – gitarzysta jazzowy Jacek Korohoda. Zmarł 5.12.1991 i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, obok niego spoczęła jego żona Maria (1914-2009).

Dane cmentarza:

Cmentarz Rakowicki w Krakowie

Województwo: Małopolskie

Powiat: Krakowski

Gmina: Kraków

Miejscowość: Kraków

Adres pocztowy: Rakowicka 26, 31-510 Kraków

STRONA CMENTARZA

Numer Kwatery, numer alei i grobu:

Kwatera IIa, zach., po prawej gr. rodz. Zabłockich, po lewej za gr. Jerzmanowskich (N 50.074116; E 19.951930)

Opis cmentarza:

Najstarsza nekropolia Krakowa, założona w 1801-2 r. na terenie podmiejskiego wówczas folwarku Bosackiego, w związku z wydanym zakazem pochówków na dotychczas istniejących cmentarzach przykościelnych w obrębie miasta. Teren wykupiły od zakonu Karmelitów Bosych władze austriackie, a koszt urządzenia cmentarza pokryło miasto Kraków i okoliczne gminy. Pierwszy pogrzeb miał miejsce w styczniu 1803r. Apolonii z Lubowieckich Bursikowej, zmarłej 15 I 1803 r. osiemnastoletniej mężatki. Pierwotny grób Bursikowej nie przetrwał, jednak w 1865 r. odpisana została z niego inskrypcja. W styczniu 2003 r., gdy obchodzono 200-lecie założenia nekropolii, odtworzono ową płytę, której poświęcenia dokonał Franciszek Macharski. Nazwa cmentarza pochodzi od nazwy drogi (obecnie ulicy Rakowickiej) wiodącej do odległej o 2 km wsi Rakowice. Cmentarz Rakowicki był kilkakrotnie powiększany (w 1863, 1885 i 1933 r.), a w jego obręb włączono także założony w pobliżu w 1920 cmentarz (wojskowy). Najstarsza część Cmentarza Rakowickiego została rozplanowana w 1839 r. przez znanego architekta Karola Kremera, jako charakterystyczny plan bramy - symbol przejścia od doczesności do wieczności. W centralnym punkcie tego właśnie założenia wzniesiono w latach 1861-62 r. kaplicę (na miejscu wówczas istniejącej drewnianej) p.w. Zmartwychwstania Chrystusa Pana, ufundowaną, a później ofiarowaną miastu przez rodzinę bankierów krakowskich - Ludwika i Annę Helclów. Nekropolia jest miejscem pochówku krakowian, zarówno zwykłych obywateli miasta, jak i tych zasłużonych: twórców kultury, naukowców, przedstawicieli znanych rodów, działaczy niepodległościowych, politycznych i społecznych, uczestników ruchów niepodległościowych, powstań, obu wojen światowych i innych. Cmentarz Rakowicki jako pomnik kultury narodowej, miejsce spoczynku wielu zasłużonych osób, a także wartościowy zespół zabytków sztuki nagrobnej, został w 1976 r. decyzją Urzędu Miasta Krakowa wpisany do rejestru zabytków (nr rejestru A-584). Część nagrobków jest dziełem znanych architektów, m.in. Teofila Żebrawskiego, Feliksa Księżarskiego, Sławomira Odrzywolskiego, Jakuba Szczepkowskiego, a także rzeźbiarzy: Tadeusza Błotnickiego, Wacława Szymanowskiego, Karola Hukana i innych. Cmentarz zajmuje powierzchnię prawie 42,18ha, której znajduje się ok. 75 tys. grobów. Wojskowa część cmentarza przy ul. Prandoty została utworzona w 1920 r. na terenie dawnego placu ćwiczeń saperów jako prostokąt podzielony na 10 kwater. Pierwszymi chowanymi tu osobami byli zmarli w wyniku ran lub chorób żołnierze i oficerowie Wojska Polskiego i członkowie ich rodzin. Znajduje się tam m.in. pomnik żołnierzy Armii Kraków tu pochowanych. Pomnik odsłonięto w 1990 r., trzy lata później złożono przy nim 52 urny z ziemią z pól bitewnych Armii Kraków oraz z Katynia, Ostaszkowa i Miednoje. Odrębne kwatery mają tutaj żołnierze niemieccy. Krakowską młodzież, poległą w latach 1914-1920 upamiętnia pomnik wystawiony w 1926 r. Własną kwaterę mają także żołnierze Armii Czerwonej. Przeniesiono do niej w 1997 r. groby spod Barbakanu. Prostotą założenia wyróżnia się tutaj kwatera lotników brytyjskich. Miejscem najczęściej odwiedzanym jest grób rodziców papieża Jana Pawła II - Emilii z Kaczorowskich i Karola Wojtyły oraz brata papieża - Edmunda Wojtyły. Pobyty Jana Pawła II na Cmentarzu Rakowickim i jego modlitwę przy grobie najbliższych upamiętnia odsłonięty w dniu 9 kwietnia 2005 r. pomnik wykonany przez prof. Czesława Dźwigaja, zrealizowany staraniem ZCK. Pomnik został artystycznie odlany w brązie, przedstawia Jana Pawła II z dłońmi trzymającymi różaniec wspartymi na klęczniku. Cyt. za: https://www.zck-krakow.pl/13/graveyards/2/cmentarz_rakowicki

Źródła:

Kolańczuk A., Ukraińscy emigranci polityczni w życiu naukowym, kulturalnym, społecznym i gospodarczym w II RP, Przemyśl 2019, s. 141-142.
Tarkowski C., Profesor Jerzy Korohoda 20 IV 1900 – 5 XII 1991 [dr honoris causa Akademii Rolniczej w Poznaniu i Lublinie], „Postępy Nauk Rolniczych”, 39 (2), 1992, s. 113–114.