Mykoła Kowal-Medzweckyj

Generał porucznik armii URL. Urodził się w miejscowości Niżna Kropywna (okręg Chmielnicki) na Ukrainie. Ukończył gimnazjum w Żytomierzu, Junkierską Szkołę Piechoty w Moskwie (1890 r.), wydział geodezji Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. Od 1904 roku dowódca oddziału wojskowo-topograficznego w Sztabie Przyamurskiego Okręgu Wojskowego, a od 1910 r. jako pułkownik, był dowódcą Zarządu Geodezyjnego Sztabu Generalnego armii rosyjskiej. W następnym roku został mianowany szefem Szkoły Wojskowo-Topograficznej w Petersburgu, gdzie pracował do maja 1917 roku. Na początku grudnia 1913 r. awansowano go do stopnia generała-majora. Nagrodzony Orderem Św. Włodzimierza 3 stopnia (1913) oraz Orderem Rumuńskiej Korony (1917).
Brał aktywny udział w życiu społecznym i politycznym ukraińskiej Hromady w stolicy Rosji. W 1917 r. został wybrany członkiem komitetu wykonawczego ukraińskich oddziałów garnizonu Piotrogradzkiego. Jako jeden z pierwszych generałów – Ukraińców w armii rosyjskiej udał się do Kijowa i zaproponował swe usługi Ukraińskiej Centralnej Radzie. Został mianowany naczelnikiem Kijowskiej Wojskowej Stacji Topograficznej. W listopadzie 1917 roku objął stanowisko naczelnika Głównego Geodezyjnego Zarządu Sztabu Generalnego armii URL. W 1920 r. w randze generała-porucznika wybrany do Rady Wojskowej URL.
Gen. M. Kowal-Medźwiecki wykonywał specjalne misje rządu URL. Między innymi w maju 1920 roku przewodniczył komisji prowadzącej pertraktacje ze stroną polską na temat losów rozbrojonych brygad Czerwonej Ukraińskiej Armii Halickiej (CzUHA).
Po przybyciu do Polski pracował w Ukraińskiej Sekcji Wojskowej w Warszawie (wrzesień-październik 1920). W latach 1921-1922 był członkiem rządu w Centrum Państwowym URL w Tarnowie. W 1922 roku przyjął propozycję rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego objęcia posady kierownika Stacji Astronomiczno-Obserwacyjnej.
W 1923 roku wraz z przewodniczącym Radu Republiki Iwanem Feszczenko-Czopiwskim przyjmował ostatnią defiladę zgrupowanych w Łobzowie i Bronowicach pod Krakowem żołnierzy armii URL z Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Lekkiej gen. Ołeksy Ałmazowa.
Pod koniec życia pracował w Głównym Urzędzie Miar i Wag w Warszawie. Opracował m.in. Czterowahadłowy przyrząd Sterneck’a do pomiaru przyspieszenia siły ciężkości (1928) i Komparator geodezyjny (1929). Prowadził naukowe obserwacje grawimetryczne w Warszawie, Gdyni i Kartuzach.