Petro Chołodnyj

Ukończył gimnazjum nr 4 w Kijowie (1894), a następnie studia na kierunku fizyczno–matematycznym na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Kijowskiego (1898). W latach 1899–1917 pracował jako asystent, wykładowca, a potem profesor fizyki na Politechnice Kijowskiej. Równolegle pełnił funkcje dyrektora Kijowskiej Szkoły Komercyjnej (1906–1917), w której wbrew zakazowi władz carskich wprowadził do programu nauczania dla polskich uczniów lekcje z historii, języka polskiego i literatury polskiej.
Członek Towarzystwa Postępowców Ukraińskich, a później Ukraińskiej Partii Socjalistów–Federalistów, członek Ukraińskiej Centralnej Rady. Podczas rewolucji ukraińskiej wraz z ministrem oświaty UCR (a potem URL) Iwanem Steszenką prowadził ożywioną działalność związaną z ukrainizacją szkół na terenie Ukrainy. Od czerwca 1917 r. zastępca sekretarza oświaty UCR, minister ludowej URL (grudzień 1918-luty 1919, maj 1919–grudzień 1920).
Po internowaniu w 1920 roku armii ukraińskiej w Polsce przebywał w Tarnowie. Organizował różne formy oświaty dla przebywających w obozach żołnierzy i oficerów. Wspomagał też grupy malarskie w obozach, zwłaszcza w Kaliszu, gdzie zorganizowano prężnie działającą szkołę Pracownię Sztuk Plastycznych. We własnej pracowni w Tarnowie wykonał cykl portretów dowódców Armii URL. Mimo kilkakrotnych propozycji objęcia stanowiska profesora fizyki w Ukraińskiej Akademii Gospodarczej w Podiebradach, nie wyjechał z Polski. Choroba i śmierć nie pozwoliły mu na zrealizowanie wielu zamierzeń.
Zmarł 7 czerwca 1930 r. w Warszawie.
Pomnik Petra Chołodnego po II wojnie światowej został zniszczony, ale pozostał zapis w księdze cmentarnej, gdzie jest wpisany prawidłowy nr miejsca w kwaterze 36. (36 – 6 – 28). W r. 2000 postawiono symboliczny nowy krzyż przy głównym monumencie w kwaterze 93 oficerów i żołnierzy Armii URL.