Jakiw Riabokiń-Rozanow

Imię i nazwisko – wikipedia  Я́ків Рябокі́нь-Рогоза́-Роза́нів, tabliczka nagrobna  Яків Рябокінь-Розанов

Data śmierci – wikipedia, 12.05.1937, tabliczka nagrobna  19.02.1935

Urodził się w 1896 roku w m. Cybuliw w powiecie łypoweckim na Kijowszczyźnie w zamożnej rodzinie szlacheckiej.

Do I wojny światowej uczył się w Połtawskim Seminarium Duchownym. Przerwał nauczanie w ostatniej klasie i w 1917 roku ochotniczo zgłosił się do rocznej szkoły wojskowej. Tego samego roku, jako starszy podoficer wstąpił do Ukraińskiej Wojskowej Szkoły piechoty im. Hetmana Bohdana Chmielnickiego. Uzyskiwał dobre wyniki nauczania.

W styczniu 1918 roku, w składzie 3. Sotni tej szkoły, (w której był szkolnym podoficerem) wstąpił na front antybolszewicki pod Kruty. Podczas boju, w czasie którego poległo wielu oficerów, objął komendę nad lewym skrzydłem bojowego szyku i trzecią sotnią junaków oraz przydzieloną do niej częścią strzelców studenckiego kurenia, z powodzeniem i bez strat doprowadził do Kijowa.

Po rozwiązaniu szkoły walczył w różnych oddziałach przeciwko bolszewickim wojskom Murawiowa. W marcu 1918 roku wstąpił do Kijowskiej Instruktorskiej Szkoły podoficerskiej, którą ukończył w sierpniu 1918 r. i został mianowany chorążym z przydziałem do Zaporoskiego Korpusu.

W 1919 roku służył w 1. Huculskim pułku piechoty morskiej i w końcu tego roku wyruszył w Pierwszy Zimowy pochód, podczas którego zachorował na tyfus. Po wyleczeniu się, w okolicach Cybułewa zgromadził wokół siebie oddział powstańczy, z którym przyłączył się do armii Omelianowycza-Pawłenki do składu 4. Kijowskiej pieszej dywizji, z którą odbywał wszystkie jej pochody i boje w 1920 roku.

Internowany w Polsce w 1920 roku przebywał w obozie w Aleksandrowie Kujawskim. W 1921 roku uczestniczył w Drugim Zimowym pochodzie gen. Jurija Tiutiunnyka, w grupie płk. Palija-Czornoho. W 1922 r. operował w powstańczych oddziałach Hajowoho i Struka, do których przyłączył się po niepowodzeniach pod Korosteniem.

Po powrocie z powstania w zimie 1923 roku przebywał na Polesiu, gdzie od 1924 r. do 1932 roku był inspektorem handlowym szwedzkiej firmy „Diablo”. Od 1932 roku był bezrobotnym.

W 1934 roku przeniósł się do swojego krewnego, chorążego Serhija Jewtymowycza i mieszkał z braćmi Jewtymowiczami, szukając pracy. (Mieszkali na warszawskiej Pradze przy ul. Kobielskiej 1b m.4). 16 lutego 1935 roku zachorował na ostre zapalenie płuc i 19 lutego tego roku zmarł w szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie.

Został pochowany na Cmentarzu Prawosławnym na Woli w Warszawie.