Stefan Dziubina

Степан Дзюбина

Transkrypcje nazwiska:

Zawód / tytuł:

Duchowny greckokatolicki

Grupa społeczna:

duchowieństwo

Miejsce narodzin:

Gładyszów

Data narodzin:

11.11.1913.

Data śmierci:

10.8.2004.

Czas pochówku:

po 1947

Dane związane z nagrobkiem

Tekst inskrypcji (brzmienie oryginalne):

О. СТЕПАН
ДЗЮБИНА
СОБОРНИЙ КРИЛОШ. КАПІТ.
ПРЕПОЗИТ КАП. МИТРАТ
ПАПСЬКИЙ КАПЕЛАН
СИНКЕЛ-ГЕНЕР. І КАПІТ. ВІКАРІЙ
НАР. 11.ХІ.1913 Р. ПОМЕР 10.VIII.2004 Р.

Tekst inskrypcji (tłumaczenie):

KS. STEFAN
DZIUBINA
KANONIK GREMIALNY KAPITUŁY
PREPOZYT KAPITUŁY, MITRAT
KAPELAN PAPIESKI
WIKARIUSZ GENERALNY I WIKARIUSZ KAPITULNY
UR. 11.XI.1913 R. ZMARŁ 10.VIII.2004 R.

Rok powstania grobu:

Autor projektu:

Charakter grobu:

mogiła zbiorowa

Rodzaj grobu:

kamienny

Opis elementów grobu:

Monumentalny nagrobek zwieńczony krzyżem z wieloma tablicami upamiętniającymi pochowanych w nim duchownych oraz tablicami symbolicznymi.

Opis otoczenia grobu:

Beton, schody.

Nota biograficzna:

Urodzony 11.11.1913 r. w Gładyszowie. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Gorlicach. W 1938 r. ukończył Greckokatolickie Seminarium Duchowne w Przemyślu, w l. 1949-1953 studiował teologię na Uniwersytecie Warszawskim. Święcenia kapłańskie przyjął w 1938 roku. Posługiwał jako wikariusz w Zdyni (1938-1939), administrator w Jaworkach (1939-1941), Złockiem (1941-1942), Krynicy Wsi (1942-1945) i Nowej Wsi (1945-1947). W l. 1946-1947 dziekan muszyński. W czerwcu 1947 r. aresztowany i przetrzymywany w areszcie PUBP Gorlice oraz do grudnia 1948 r. w COP w Jaworznie. Po zwolnieniu pracował jako kapelan sióstr służebnic, zaś do 1977 r. sióstr urszulanek w Słupsku. Posługiwał wraz z innymi kapłanami w Cyganku, Chrzanowie, Bytowie, Białym Borze, Sławnie i Lęborku. Od 1965 r. kanonik, kustosz i prepozyt greckokatolickiej kapituły w Przemyślu. Od 1975 r. zastępca, a w l. 1977-1981 wikariusz generalny prymasa Polski do spraw grekokatolików. Od 1976 r. kapelan papieski. Od 1982 r. na emeryturze.

Dane cmentarza:

Cmentarz Komunalny Główny w Przemyślu

Województwo: Podkarpackie

Powiat: Przemyski

Gmina: Przemyśl

Miejscowość: Przemyśl

Adres pocztowy: ul. Juliusza Słowackiego, 37-700 Przemyśl

Plan cmentarza

Numer Kwatery, numer alei i grobu:

Kwatera RII, rząd 3, nr grobu 18.

Opis cmentarza:

Cmentarz Główny w Przemyślu położony jest na południowym krańcu miasta przy ulicy Słowackiego (dawniej ulica Dobromilska). Teren Cmentarza Głównego zajmuje obecnie 16.5 ha i liczy blisko 30 tys. pochowanych. Początki Cmentarza Głównego poprzedziło istnienie w tym miejscu cmentarza cholerycznego, gdzie grzebano ludzi zmarłych wskutek cholery czy innych chorób zakaźnych. Założenie nekropolii przyjmuje się na rok 1831r. kiedy odnotowano pierwszą epidemię cholery. W 1859r. na cmentarzu wybudowano kaplicę. Na wmurowanej w jej wnętrzu tablicy można przeczytać: \" Ta kaplica zbudowana kosztem Franciszka i Teresy Małkowskich ... .\" Najstarsze nagrobki zachowane do naszych czasów pochodzą z lat sześćdziesiątych XIX wieku nie licząc pomników przeniesionych tutaj ze Starego Cmentarza , z których najstarszy pochodzi z 1806 roku. Wobec potrzeby poszerzenia obszaru cmentarza kilkakrotnie dokonywano zakupu sąsiednich gruntów między innymi w latach 1883, 1894, 1899 i 1911. W roku 1909 ukończono budowę muru cmentarnego oraz założono nowe kwatery i drogi w częściach wcześniej nie zagospodarowanych. W tym czasie cmentarz komunalny służył całej ludności miasta , z wyjątkiem Żydów , którzy zachowali prawo do posiadania własnego cmentarza. Na cmentarzu tym znalazły miejsce spoczynku wielu byłych uczestników powstań narodowych 1831 i 1863 roku. Jeszcze w okresie międzywojennym, było wówczas na cmentarzu 90 grobów kryjących ich szczątki. Do dziś wiele z nich uległo całkowitemu zniszczeniu. Prawdopodonie na tym cmentarzu spoczywają przeniesione z Francji szczątki polskiego generała, uczestnika Powstania Styczniowego - Jarosława Dąbrowskiego. Jednak przeprowadzone w latach 1971-1973 poszukiwania nie przyniosły pozytywnego rezultatu. W 1925 roku Przemyśł zakupił grunt obok cmentarza przeznaczony na dalsze jego poszerzenie , w 1930 roku nabyto 200 świerków dla obsadzenia dróg cmentarnych, a w 1932 zainstalowano oświetlenie elektryczne alei głównej. W okresie II wojny światowej, oprócz mieszkańców miasta chowano tutaj także osoby z terenu ówczesnego ZSRR zmarłych w obozie przejściowym dla ludności wywożonej do Niemiec na roboty przymusowe. Przez pewien czas grzebano tutaj także jeńców włoskich zmarłych w Stalagu nr 327 w Nehrybce. (Źródło: https://cmentarze24.pl/index.php/cmentarze/podkarpackie/item/342-cmentarz-glowny-przemysl).

Źródła:

I. Hałagida, Duchowni greckokatoliccy i prawosławni w Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie (1947-1949). Dokumenty i materiały, Warszawa 2012, s. 230, 231.

Zdjęcie ks. Dziubiny:  E. Misiło, Obóz „Jaworzno”. Zbrodnia nieukarana. Ukraińcy i Polcy w Centralnym Obozie Pracy Jaworzno, Pieniężno 2022, s. 101.

Konsultacja tłumaczenia inskrypcji: ks. diakon dr Piotr Siwicki.