Wasyl Gal

Cmentarz założony w 1840 r. (jako obiekt przyległy do istniejącego już cmentarza rzymskokatolickiego). W latach 20. XX w. w jego obrębie wydzielono kwaterę (obecnie sektor A) dla pochówku członków lokalnej kolonii emigracji petlurowskiej. Pojedyncze groby żołnierzy tej formacji znajdują się w obrębie innych sektorów cmentarza. Na cmentarzu spoczywają m.in. sotnyk Mykoła Lutyj-Lutenko (1885-1926), kozacy Nykyfor Czornyj, Kirył Kozow Mychajło Muryn, Iwan Szewczuk, a wśród kilkunastu bezimiennych grobów, według ustaleń dr. A. Kolańczuka, prawdopodobnie są mogiły oficerów i podoficerów Armii UNR: ppłk Mykoły Zembyckiego (1886-1927), , sotnyka Serhija Bondarenki (1900-1939), sotnyka Pantalejmona Szutowskiego (1880-1942), pchor. Iwana Manżosa (1900-1935), Justyma Kospenki (1887-1934), chor. Bohdana Połutranki (1886-1942), por. Wołodymyra Ozola (1889-1927), kpt. Mychajły Szczypki (zm. 1942), pchor. Marka Mazepy (1885-1927). W pozostałych sektorach cmentarza pochowane są też inne osoby, które pozostawiły trwały ślad w życiu ukraińskiej społeczności Lublina (np. Piotr Kupryś). W 1999 r. zadanie opieki nad pochówkami żołnierzy Armii UNR wzięło na siebie utworzone wówczas Towarzystwo Opieki nad Grobami Żołnierzy Ukraińskich w Lublinie (w 2006 r. przekształcone w Towarzystwo Ukraińskie w Lublinie). W 2001 na cmentarzu w obrębie kwatery żołnierzy Armii UNR odsłonięto pomnik ku ich czci, a we wrześniu 2020 r. rozpoczął się remont usytuowanych tam nagrobków.