Włodzimierz Mikołaj Koczkodan

Володимир Микола Кочнкодан

Transkrypcje nazwiska:

Volodymyr Kochkodan

Zawód / tytuł:

Żołnierz UHA, uczeń gimnazjum

Grupa społeczna:

wojskowi

Miejsce narodzin:

Zagórzany, pow. Gorlice

Data narodzin:

08.12.1902

Data śmierci:

12.4.1921

Czas pochówku:

1918 -1939

Dane związane z nagrobkiem

Tekst inskrypcji (brzmienie oryginalne):

Ту спочивают бл.п.

ВОЛОДИМИР

КОЧКОДАН

член У.Г.А.

*р.1902. +12.IV.1921.

ЛЮБОМИР

КОРОНОВИЧ

уч. VI. кл. ґім.

*р.1912. +29.IV.1929.

Вічная Йм память!

Tekst inskrypcji (tłumaczenie):

Tu spoczywają ś.p.

WŁODZIMIERZ

KOCZKODAN

członek U.H.A.

*ur.1902. +12.1921.

LUBOMIR

KORONOWICZ

ucz. VI. kl.gim.

*ur.1912.+29.IV.1929.

Wieczna Im pamięć!

Rok powstania grobu:

Autor projektu:

Charakter grobu:

mogiła pojedyncza

Rodzaj grobu:

kamienny

Opis elementów grobu:

Stella z czerwonego piaskowca na betonowej płycie, czarna tablica (prawdopodobnie granitowa) inskrypcyjna, nad nią krzyż i dwa zdjęcia na porcelanie (Włodzimierza i Lubomira).

Opis otoczenia grobu:

Wokół metalowe ogrodzenie.

Nota biograficzna:

Włodzimierz Mikołaj Koczkodan urodził się 08.12.1902 jako syn Emiliana i Julii (Płaskacz) w miasteczku Zagórzany (pow. Gorlice), gdzie jego ojciec pracował jako maszynista kolejowy. Chrzest odbył się w cerkwi w Męcinie Wielkiej. Uczeń gimnazjum (prawdopodobnie ukraińskiego Przemyślu). Zmarł w Przemyślu w wieku 19 lat na zapalenie płuc. Ojciec i matka Włodzimierza Mikołaja Koczkodana przypuszczalnie spoczywają na cmentarzu w Samborze, ale już pod zmienionym nazwiskiem Koronowicz.

Lubomir Wasyl Koronowicz, który został pochowany razem z Włodzimierzem, był, prawdopodobnie, jego bratem. Zgodnie z zapisem w Katalogu Głównym Gimnazjum Państwowego z ruskim językiem nauczania w Przemyślu za rok szkolny 1926/1927 Lubomir urodził się w Męcinie Wielkiej (niewykluczone, że w Zagórzanach, jak jego domniemany brat), zaś ojciec był również – jak w przypadku Włodzimierza Mikołaja – maszynistą kolejowym. W Przemyślu mieszkał, podobnie jak Włodzimierz pod tym samym adresem: ulica Słowackiego 36.

Dane cmentarza:

Cmentarz Komunalny Główny w Przemyślu

Województwo: Podkarpackie

Powiat: Przemyski

Gmina: Przemyśl

Miejscowość: Przemyśl

Adres pocztowy: ul. Juliusza Słowackiego, 37-700 Przemyśl

Plan cmentarza

Numer Kwatery, numer alei i grobu:

03-4-13

Opis cmentarza:

Cmentarz Główny w Przemyślu położony jest na południowym krańcu miasta przy ulicy Słowackiego (dawniej ulica Dobromilska). Teren Cmentarza Głównego zajmuje obecnie 16.5 ha i liczy blisko 30 tys. pochowanych. Początki Cmentarza Głównego poprzedziło istnienie w tym miejscu cmentarza cholerycznego, gdzie grzebano ludzi zmarłych wskutek cholery czy innych chorób zakaźnych. Założenie nekropolii przyjmuje się na rok 1831r. kiedy odnotowano pierwszą epidemię cholery. W 1859r. na cmentarzu wybudowano kaplicę. Na wmurowanej w jej wnętrzu tablicy można przeczytać: \" Ta kaplica zbudowana kosztem Franciszka i Teresy Małkowskich ... .\" Najstarsze nagrobki zachowane do naszych czasów pochodzą z lat sześćdziesiątych XIX wieku nie licząc pomników przeniesionych tutaj ze Starego Cmentarza , z których najstarszy pochodzi z 1806 roku. Wobec potrzeby poszerzenia obszaru cmentarza kilkakrotnie dokonywano zakupu sąsiednich gruntów między innymi w latach 1883, 1894, 1899 i 1911. W roku 1909 ukończono budowę muru cmentarnego oraz założono nowe kwatery i drogi w częściach wcześniej nie zagospodarowanych. W tym czasie cmentarz komunalny służył całej ludności miasta , z wyjątkiem Żydów , którzy zachowali prawo do posiadania własnego cmentarza. Na cmentarzu tym znalazły miejsce spoczynku wielu byłych uczestników powstań narodowych 1831 i 1863 roku. Jeszcze w okresie międzywojennym, było wówczas na cmentarzu 90 grobów kryjących ich szczątki. Do dziś wiele z nich uległo całkowitemu zniszczeniu. Prawdopodonie na tym cmentarzu spoczywają przeniesione z Francji szczątki polskiego generała, uczestnika Powstania Styczniowego - Jarosława Dąbrowskiego. Jednak przeprowadzone w latach 1971-1973 poszukiwania nie przyniosły pozytywnego rezultatu. W 1925 roku Przemyśł zakupił grunt obok cmentarza przeznaczony na dalsze jego poszerzenie , w 1930 roku nabyto 200 świerków dla obsadzenia dróg cmentarnych, a w 1932 zainstalowano oświetlenie elektryczne alei głównej. W okresie II wojny światowej, oprócz mieszkańców miasta chowano tutaj także osoby z terenu ówczesnego ZSRR zmarłych w obozie przejściowym dla ludności wywożonej do Niemiec na roboty przymusowe. Przez pewien czas grzebano tutaj także jeńców włoskich zmarłych w Stalagu nr 327 w Nehrybce. (Źródło: https://cmentarze24.pl/index.php/cmentarze/podkarpackie/item/342-cmentarz-glowny-przemysl).