CMENTARZ PRAWOSŁAWNY NA WOLI W WARSZAWIE: Bujnyckyj Wołodymyr, Fedorenko Oleksandr, Fedorenko Mykoła, Herman Ilia, Kopystenskyj Iwan, Łypnycki Julian, Rutkewycz Pawłyn, Sulatyckyj Pawło, Denysenko-Sułyma Antin, Dobrowolskyj Todos, Maluta Ołeksander, Ostrowskyj Wiktor, Metaksjan-Szełkownykiw Serhij, Nademski Petro, Wasyliew Mykoła, Bondarenko Fedir, Honczariw Mykoła, Maslanyj Antin, Mytrus Wyhowskyj Iwan, Sołohub Serhij, Szowheniw Iwan, Tymoszenko Jurij, Zołotnycki Illia

Буйницький Володимир, Федоренко Олександр, Федоренко Микола, Герман Ілля, Копистенський Іван, Липницький Юліян, Руткевич Павлин, Сулатицький Павло, Денисенко-Сулима Антін, Добровольський Тодос, Малюта Олександeр, Островський Віктор, Метаксян-Шелковників Сергій, Надемський Петро, Васильєв Микола, Бондаренко Федір, Гончарів Микола, Масланий Антін, Митрусь Виговський Іван, Сологуб Сергій, Шевгенів Іван, Тимошенко Юрій, Золотницький Ілля

Transkrypcje nazwiska:

Zawód / tytuł:

Żołnierze Armii URL

Grupa społeczna:

wojskowi

Miejsce narodzin:

Data narodzin:

Data śmierci:

Czas pochówku:

1918 -1939, 1939-1947

Dane związane z nagrobkiem

Tekst inskrypcji (brzmienie oryginalne):

[brak]

Rok powstania grobu:

Autor projektu:

Charakter grobu:

mogiła pojedyncza

Rodzaj grobu:

ziemny z krzyżem drewnianym

Opis elementów grobu:

Nie zachował się.

Opis otoczenia grobu:

Cmentarz.

Nota biograficzna:

Bujnyckyj Wołodymyr (Буйницький Володимир) – 16.2.1882-3.9.1943. Pułkownik Armii URL. Przewodniczący Głównego wojskowo-sądowego zarządu Ministerstwa Spraw Wojskowych URL.
Fedorenko Oleksandr (Федоренко Олександер) – 1898-1946. Oficer Armii URL.
Fedorenko Mykoła (Федоренко Микола) – 1880-1924. Sędzia. Emigrant polityczny.
Herman Ilia (Герман Ілля) – 2.8.1895 – 14.1.1938. Sotnik (kapitan) Armii URL. Dowódca plutonu w 2. Dywizji Wołyńskiej, następnie dowódca kompanii w 3. Dywizji Żelaznej Armii URL. W 1920 roku internowany w Polsce, przebywał w obozie w Kaliszu. Od 1934 roku mieszkał w Warszawie.
Kopystenskyj Iwan (Kопестeнський Iван) – 13.11.1869-1934. Generał chorąży Armii URL. Oficer Inspektoratu Artylerii Armii URL. W 1919 r. naczelnik artylerii Chełmskiej Grupy Wojsk na Wołyniu, następnie w Mohylowie Podolskim. Uczestnik Pierwszego Pochodu Zimowego. W 1920 r. naczelnik Zarządu Artylerii w Sztabie Gen. Armii URL. Po internowaniu w Polsce przebywał w obozie w Piotrkowie Trybunalskim, następnie mieszkał w Tarnowie i Warszawie.
Łypnyckyj Julian (Липницький Юліян) – 1890-7.6.1929. Naczelnik Zarządu Personalnego Głównego Sztabu Armii czynnej URL.
Od 1918 roku był naczelnikiem oddziału organizacyjnego sztabu wojsk Dyrektorii. W 1919 r. został naczelnikiem Zarządu Personalnego Głównego Sztabu Armii czynnej URL. Od listopada 1919 r. był naczelnikiem załogi Kamieńca Podolskiego.
Rutkewycz Pawłyn (Руткевич Павлин) – ?-07.11.1931. Emigrant polityczny. W 1921 r. pracował w sekcji ekonomicznej Ukraińskiego Komitetu Centralnego w Warszawie. Na II zjeździe emigracji w 1928 r. został wybrany do składu Sądu Obywatelskiego UKC. Należał do organizacji charytatywnych: Towarzystwa Pomocy Ukraińcom Studentom Szkół Wyższych m. Warszawy i Komitetu Pomocy Ukraińcom Bezrobotnym Emigrantom. W 1927 r. prezes Klubu Ukraińskiego w Warszawie.
Sulatyckyj Pawło (Сулятицький Павло) – 13.8.1884-18.8.1932. Minister sprawiedliwości w rządzie Kubańskiej Republiki Ludowej, prawnik, historyk.
W 1920 r. współzałożyciel Centralnej Rady Kubańskiej powstałej w Warszawie. Od 1921 roku przebywał w Pradze następnie w Wiedniu, gdzie w 1923 r. został sekretarzem towarzystwa Ліга української культури (Liga ukraińskiej kultury). Do Warszawy powrócił w 1928 roku i został członkiem UCK i jego zarządu głównego, a także członkiem towarzystwa pomocy ukraińskim studentom wyższych szkół m. Warszawy. W 1930 r. był kierownikiem sekcji prawniczej Ukraińskiego Instytutu Naukowego.
Denysenko-Sułyma Antin (Денисенко-Сулима Антiн) – ?-1939. Sotnik Armii URL. W listopadzie 1920 r. internowany w Polsce. Po wyjściu z obozu ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, po czym pracował w prywatnej firmie, jako inspektor na budowach w Łodzi, na Helu i w Warszawie. Należał do warszawskiego oddziału Ukraińskiego Komitetu Centralnego. W 1934 roku był sekretarzem komitetu rodzicielskiego w szkole im. Łesi Ukrainki w Warszawie. Podczas okupacji niemieckiej w domu Denysenków przechowywała się rodzina żydowska.
Dobrowolskyj Todos (Добровольський Тодос) – 1891-1927. Porucznik Armii URL.
Maluta Ołeksander (Малюта Олександер) – 29.8.1887 – 22.2.1936. Piastował odpowiedzialne stanowisko w Ministerstwie Komunikacji URL.
Studiował prawo w Kijowskim Uniwersytecie Św. Włodzimierza. Należał do organizacji “Ruch”. Po wybuchu rewolucji 1917 roku włączył się w nurt budowy państwa ukraińskiego. Był współzałożycieli Ukraińskiej Studenckiej Hromady na emigracji.
Ostrowskyj Wiktor (Островський Віктор) – 1879 – 23.5.1926. Porucznik Armii URL. Służył w Pułku Czarnych Zaporożców 1. Dywizji Zaporoskiej. Po internowaniu w Polsce, przebywał w obozie w Pikulicach k. Przemyśla, a potem w Wadowicach, Strzałkowie k. Słupcy i w Szczypiornie k. Kalisza a po 1924 roku zamieszkał w Warszawie.
Metaksjan-Szełkownykiw Serhij (Метаксян-Шелковників Сергій) – 1871 – 6. 11.1929. Pułkownik Armii URL. Działacz kultury, śpiewak, reżyser
Nademski Petro (Надемський Петро) – 1891 – 15.5.1926. Chorąży Armii URL.
Wasyliew Mykoła (Василєв Микола) – ? – 4.9.1928. Sotnik 2 Konnego Pułku Mazepińskiego 2. Dywizji Wołyńskiej. Po internowaniu w Polsce, przebywał w obozie w Wadowicach, następnie w Kaliszu. Od 1922 roku mieszkał w Warszawie.
Bondarenko Fedir (Бондаренко Федір) -. 7.4.1898 – 16.09.1938. Żołnierz Armii URL. UW armii ukraińskiej od 1918 r. Uczestnik kampanii 1920 r. w składzie 1. Dywizji Zaporoskiej. Po internowaniu w Polsce przebywał kolejno w obozach dla internowanych w Pikulicach, Wadowicach, Strzałkowie i Kaliszu. Po rozwiązaniu obozów zamieszkał w Warszawie.
Honczariw Mykoła (Гончарів Микола) – 1893-23.6.1929. Sotnik Armii URL. Oficer kontraktowy WP. W latach 1917-1918 był dowódcą sotni Instruktorskiej Szkoły Oficerskiej w Kijowie. W kampanii 1920 r. był dowódcą kurenia (batalionu) 4. Dywizji Kijowskiej. Po internowaniu w Polsce przebywał w obozie w Aleksandrowie Kujawskim, następnie w Szczypiornie. W 1921 r. był w składzie lektorów zorganizowanego w Kaliszu Kursu Oficerów Sztabu Generalnego Armii URL. Od 1925 r. był współpracownikiem założonego przez Symona Petlurę w Paryżu pisma społeczno-politycznego „Tryzub” – organu Centrum Państwowego URL na emigracji.
Maslanyj Antin (Масляний Антін) – 17.1.1865-1934. Do armii ukraińskiej wstąpił w 1917 r., został oficerem Ukraińskiego Generalnego Komitetu Wojskowego. Brał udział w organizacji jednostek armii ukraińskiej jako naczelnik wydziału mobilizacyjnego organizującego się Ministerstwa Spraw Wojskowych URL. Po internowaniu w Polsce przebywał w Tarnowie, następnie zamieszkał w Warszawie.
Mytrus Wyhowskyj Iwan (Митрус-Виговський Іван) – 14.6.1897-1944. Sotnik Armii URL, porucznik kontraktowy Wojska Polskiego. W 1917 roku został powołany do Ukraińskiego Komitetu Centralnego w Kijowie. Walczył w szeregach armii ukraińskiej na wielu odcinkach frontu. Był uczestnikiem Pochodu Zimowego, za który został nagrodzony Krzyżem Żelaznym. W 1920 roku był internowany w Polsce. W 1921 roku przydzielono go do do 5 Pułku Artylerii Ciężkiej WP stacjonującego w Niepołomicach. W latach 1926 – 1929 pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie. W 1930 roku pracował w Starostwie Powiatowym w Warszawie. Tego też roku został przyjęty na służbę kontraktową w Wojsku Polskim. Służył w 7 Pułku Ułanów Lubelskich stacjonującym w Mińsku Mazowieckim (Mazowiecka Brygada Kawalerii). Podczas okupacji jednostka ta, odtworzona w ramach AK, prowadziła w latach 1940–1944. działania odwetowe, dywersyjne i sabotażowe Część pułku uczestniczyła w akcji „Burza”, natomiast pozostałe szwadrony (250 ułanów, w tym 20 kobiet) wzięły udział w powstaniu warszawskim. Porucznik Jan Mytrus-Wyhowski zginął w szeregach AK w czasie powstania warszawskiego.
Sołohub Serhij (Сологуб Сергій) – 19.9.1892 – ?. Oficer Sztabu Generalnego Armii URL, muzyk, dyrygent. W 1918 r. został dowódcą brygady w Korpusie Ochrony Granic Państwa Ukraińskiego, w końcu tego roku dowódcą kompanii saperów pułku Zaporoskiego im. Iwana Bohuna Armii URL. W 1920 r. był oficerem 3. Dywizji Żelaznej, następnie oficerem Sztabu Generalnego Armii URL. W 1920 r. został internowany w Polsce i osadzony w obozie w Piotrkowie Trybunalskim. Był organizatorem i dyrygentem chóru oficerskiego, a po rozwiązaniu obozu osiadł w Warszawie i był dyrygentem chóru im. Mykoły Łysenki.
Szowheniw Iwan (Шовгенів Іван) – 12.9.1874 -13.4.1943. Minister gospodarki wodnej rządu URL, profesor, wybitny uczony, hydrolog, działacz społeczny. Od 1918 r. wykładał na Politechnice Kijowskiej. W 1920 roku był internowany w Polsce. W 1922 roku wyjechał do Czechosłowacji, gdzie współtworzył Ukraińską Akademię Gospodarczą w Podiebradach. W 1928 roku powrócił do Polski. W 1929 roku rząd polski zaproponował mu pracę w Ministerstwie Rolnictwa. Na II zjeździe ukraińskiej emigracji politycznej w Polsce w 1928 r. został członkiem Rady Towarzystwa UKC. Na przestrzeni lat 1901–1943 opublikował około 50 ważnych prac z różnych dziedzin gospodarki wodnej. W 1942 roku wyjechał do Gdańska i podjął pracę w Centralnym Urzędzie Gospodarki-Wodnej. Zajmował się projektem regulacji Wisły i jej dopływów. Zmarł w Gdańsku i był pochowany w Sopocie. Prawdopodobnie jego prochy przeniesione zostały na warszawski cmentarz gdzie pochowana była jego żona. Córka Ołena i zięć Mychajło Teliha zginęli w 1942 roku z rąk niemieckich okupantów w Babim Jarze pod Kijowem.
Tymoszenko Jurij (Тимошенко Юрій). Podpułkownik Armii URL, kapitan kontraktowy WP. W 1919 roku był dowódcą kolejowego kurenia Armii URL. W latach 1920-2021 służył w technicznych oddziałach Armii URL W czasopiśmie „Табор” opublikował artykuł na temat walk obronnych polegających na ustawianiu zasieków z drutów kolczastych i zgrupowaniu karabinów maszynowych. Była to skuteczna taktyka walki z konnicą Budionnego pod Zamościem w 1920 r. Powstały w 1927 roku w Warszawie Związek inżynierów i Techników Ukraińców Emigrantów w Polsce miał swoje oddziały w terenie. Prezesem oddziału w Krakowie został J. Tymoszenko. J. Tymoszenko został skierowany przez MSW URL na fortyfikacyjny kurs i był planowany na stanowisko dowódcy baonu technicznego w Armii URL. W tym samym czasie czynił starania o przyjęcie na służbę kontraktową w WP. W 1933 r. służył w 2. Batalionie mostowo-kolejowym w Jabłonnie k. Warszawy.
Zołotnyckyj Illia (Золотницький Ілля) – 22. 6. 1870 – 4. 11. 1930. Wiceminister w Ministerstwie Sprawiedliwości rządu URL, sędzia, działacz władz UKC w RP. W 1918 roku sprawował funkcję wiceprzewodniczącego Najwyższego Sądu Wojskowego, a potem wiceministra sprawiedliwości rządu URL. Funkcję tę pełnił także po internowaniu w Polsce w 1920 roku. Przebywał w obozach internowania w Częstochowie i w Tarnowie a w 1923 roku zamieszkał w Warszawie. Współorganizator w 1923 roku 1. Zjazdu Ukraińskiej Emigracji Politycznej w Polsce, został wybrany do Zarządu Głównego UKC. Brał udział w pracach Towarzystwa Prawniczego, Klubu Ukraińskiego, Towarzystwa im. Symona Petlury.

Dane cmentarza:

Cmentarz prawosławny na Woli w Warszawie

Województwo: Mazowieckie

Powiat: miasto na prawach powiatu

Gmina: m. st. Warszawa, dzielnica Wola

Adres pocztowy: ul. Wolska 138/140, 01-126 Warszawa

Plan cmentarza

Numer Kwatery, numer alei i grobu:

Groby nie zachowały się.

Opis cmentarza:

Cmentarz prawosławny w Warszawie (ul. Wolska 138/140) to główna nekropolia prawosławna w stolicy Polski. Swym kształtem przypomina prostokąt ulokowany między ulicami: Wolską, Redutową, Pustola i Elekcyjną. Teren cmentarza w momencie jego założenia został podzielony na cztery części (potem dodano piątą), co pozwoliło zorganizować pochówki według hierarchii społecznej zmarłego. Współczesna powierzchnia obiektu to ok. 13,3 ha. Więcej: https://ukrainskanekropolia.org/cmentarz-prawoslawny-na-warszawskiej-woli/

Źródła:

R. Szagała, A. Kolańczuk, Cmentarz prawosławny na Woli w Warszawie. Groby ukraińskie. Przewodnik, Православне Кладовище на Волі у Варшаві. Могили українські, екскурсор, Warszawa 2002.