CMENTARZ PRAWOSŁAWNY NA WOLI W WARSZAWIE: Bujnyckyj Wołodymyr, Fedorenko Oleksandr, Fedorenko Mykoła, Herman Ilia, Kopystenskyj Iwan, Łypnycki Julian, Rutkewycz Pawłyn, Sulatyckyj Pawło, Denysenko-Sułyma Antin, Dobrowolskyj Todos, Maluta Ołeksander, Ostrowskyj Wiktor, Metaksjan-Szełkownykiw Serhij, Nademski Petro, Wasyliew Mykoła, Bondarenko Fedir, Honczariw Mykoła, Maslanyj Antin, Mytrus Wyhowskyj Iwan, Sołohub Serhij, Szowheniw Iwan, Tymoszenko Jurij, Zołotnycki Illia

Bujnyckyj Wołodymyr (Буйницький Володимир) – 16.2.1882-3.9.1943. Pułkownik Armii URL. Przewodniczący Głównego wojskowo-sądowego zarządu Ministerstwa Spraw Wojskowych URL.
Fedorenko Oleksandr (Федоренко Олександер) – 1898-1946. Oficer Armii URL.
Fedorenko Mykoła (Федоренко Микола) – 1880-1924. Sędzia. Emigrant polityczny.
Herman Ilia (Герман Ілля) – 2.8.1895 – 14.1.1938. Sotnik (kapitan) Armii URL. Dowódca plutonu w 2. Dywizji Wołyńskiej, następnie dowódca kompanii w 3. Dywizji Żelaznej Armii URL. W 1920 roku internowany w Polsce, przebywał w obozie w Kaliszu. Od 1934 roku mieszkał w Warszawie.
Kopystenskyj Iwan (Kопестeнський Iван) – 13.11.1869-1934. Generał chorąży Armii URL. Oficer Inspektoratu Artylerii Armii URL. W 1919 r. naczelnik artylerii Chełmskiej Grupy Wojsk na Wołyniu, następnie w Mohylowie Podolskim. Uczestnik Pierwszego Pochodu Zimowego. W 1920 r. naczelnik Zarządu Artylerii w Sztabie Gen. Armii URL. Po internowaniu w Polsce przebywał w obozie w Piotrkowie Trybunalskim, następnie mieszkał w Tarnowie i Warszawie.
Łypnyckyj Julian (Липницький Юліян) – 1890-7.6.1929. Naczelnik Zarządu Personalnego Głównego Sztabu Armii czynnej URL.
Od 1918 roku był naczelnikiem oddziału organizacyjnego sztabu wojsk Dyrektorii. W 1919 r. został naczelnikiem Zarządu Personalnego Głównego Sztabu Armii czynnej URL. Od listopada 1919 r. był naczelnikiem załogi Kamieńca Podolskiego.
Rutkewycz Pawłyn (Руткевич Павлин) – ?-07.11.1931. Emigrant polityczny. W 1921 r. pracował w sekcji ekonomicznej Ukraińskiego Komitetu Centralnego w Warszawie. Na II zjeździe emigracji w 1928 r. został wybrany do składu Sądu Obywatelskiego UKC. Należał do organizacji charytatywnych: Towarzystwa Pomocy Ukraińcom Studentom Szkół Wyższych m. Warszawy i Komitetu Pomocy Ukraińcom Bezrobotnym Emigrantom. W 1927 r. prezes Klubu Ukraińskiego w Warszawie.
Sulatyckyj Pawło (Сулятицький Павло) – 13.8.1884-18.8.1932. Minister sprawiedliwości w rządzie Kubańskiej Republiki Ludowej, prawnik, historyk.
W 1920 r. współzałożyciel Centralnej Rady Kubańskiej powstałej w Warszawie. Od 1921 roku przebywał w Pradze następnie w Wiedniu, gdzie w 1923 r. został sekretarzem towarzystwa Ліга української культури (Liga ukraińskiej kultury). Do Warszawy powrócił w 1928 roku i został członkiem UCK i jego zarządu głównego, a także członkiem towarzystwa pomocy ukraińskim studentom wyższych szkół m. Warszawy. W 1930 r. był kierownikiem sekcji prawniczej Ukraińskiego Instytutu Naukowego.
Denysenko-Sułyma Antin (Денисенко-Сулима Антiн) – ?-1939. Sotnik Armii URL. W listopadzie 1920 r. internowany w Polsce. Po wyjściu z obozu ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, po czym pracował w prywatnej firmie, jako inspektor na budowach w Łodzi, na Helu i w Warszawie. Należał do warszawskiego oddziału Ukraińskiego Komitetu Centralnego. W 1934 roku był sekretarzem komitetu rodzicielskiego w szkole im. Łesi Ukrainki w Warszawie. Podczas okupacji niemieckiej w domu Denysenków przechowywała się rodzina żydowska.
Dobrowolskyj Todos (Добровольський Тодос) – 1891-1927. Porucznik Armii URL.
Maluta Ołeksander (Малюта Олександер) – 29.8.1887 – 22.2.1936. Piastował odpowiedzialne stanowisko w Ministerstwie Komunikacji URL.
Studiował prawo w Kijowskim Uniwersytecie Św. Włodzimierza. Należał do organizacji “Ruch”. Po wybuchu rewolucji 1917 roku włączył się w nurt budowy państwa ukraińskiego. Był współzałożycieli Ukraińskiej Studenckiej Hromady na emigracji.
Ostrowskyj Wiktor (Островський Віктор) – 1879 – 23.5.1926. Porucznik Armii URL. Służył w Pułku Czarnych Zaporożców 1. Dywizji Zaporoskiej. Po internowaniu w Polsce, przebywał w obozie w Pikulicach k. Przemyśla, a potem w Wadowicach, Strzałkowie k. Słupcy i w Szczypiornie k. Kalisza a po 1924 roku zamieszkał w Warszawie.
Metaksjan-Szełkownykiw Serhij (Метаксян-Шелковників Сергій) – 1871 – 6. 11.1929. Pułkownik Armii URL. Działacz kultury, śpiewak, reżyser
Nademski Petro (Надемський Петро) – 1891 – 15.5.1926. Chorąży Armii URL.
Wasyliew Mykoła (Василєв Микола) – ? – 4.9.1928. Sotnik 2 Konnego Pułku Mazepińskiego 2. Dywizji Wołyńskiej. Po internowaniu w Polsce, przebywał w obozie w Wadowicach, następnie w Kaliszu. Od 1922 roku mieszkał w Warszawie.
Bondarenko Fedir (Бондаренко Федір) -. 7.4.1898 – 16.09.1938. Żołnierz Armii URL. UW armii ukraińskiej od 1918 r. Uczestnik kampanii 1920 r. w składzie 1. Dywizji Zaporoskiej. Po internowaniu w Polsce przebywał kolejno w obozach dla internowanych w Pikulicach, Wadowicach, Strzałkowie i Kaliszu. Po rozwiązaniu obozów zamieszkał w Warszawie.
Honczariw Mykoła (Гончарів Микола) – 1893-23.6.1929. Sotnik Armii URL. Oficer kontraktowy WP. W latach 1917-1918 był dowódcą sotni Instruktorskiej Szkoły Oficerskiej w Kijowie. W kampanii 1920 r. był dowódcą kurenia (batalionu) 4. Dywizji Kijowskiej. Po internowaniu w Polsce przebywał w obozie w Aleksandrowie Kujawskim, następnie w Szczypiornie. W 1921 r. był w składzie lektorów zorganizowanego w Kaliszu Kursu Oficerów Sztabu Generalnego Armii URL. Od 1925 r. był współpracownikiem założonego przez Symona Petlurę w Paryżu pisma społeczno-politycznego „Tryzub” – organu Centrum Państwowego URL na emigracji.
Maslanyj Antin (Масляний Антін) – 17.1.1865-1934. Do armii ukraińskiej wstąpił w 1917 r., został oficerem Ukraińskiego Generalnego Komitetu Wojskowego. Brał udział w organizacji jednostek armii ukraińskiej jako naczelnik wydziału mobilizacyjnego organizującego się Ministerstwa Spraw Wojskowych URL. Po internowaniu w Polsce przebywał w Tarnowie, następnie zamieszkał w Warszawie.
Mytrus Wyhowskyj Iwan (Митрус-Виговський Іван) – 14.6.1897-1944. Sotnik Armii URL, porucznik kontraktowy Wojska Polskiego. W 1917 roku został powołany do Ukraińskiego Komitetu Centralnego w Kijowie. Walczył w szeregach armii ukraińskiej na wielu odcinkach frontu. Był uczestnikiem Pochodu Zimowego, za który został nagrodzony Krzyżem Żelaznym. W 1920 roku był internowany w Polsce. W 1921 roku przydzielono go do do 5 Pułku Artylerii Ciężkiej WP stacjonującego w Niepołomicach. W latach 1926 – 1929 pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie. W 1930 roku pracował w Starostwie Powiatowym w Warszawie. Tego też roku został przyjęty na służbę kontraktową w Wojsku Polskim. Służył w 7 Pułku Ułanów Lubelskich stacjonującym w Mińsku Mazowieckim (Mazowiecka Brygada Kawalerii). Podczas okupacji jednostka ta, odtworzona w ramach AK, prowadziła w latach 1940–1944. działania odwetowe, dywersyjne i sabotażowe Część pułku uczestniczyła w akcji „Burza”, natomiast pozostałe szwadrony (250 ułanów, w tym 20 kobiet) wzięły udział w powstaniu warszawskim. Porucznik Jan Mytrus-Wyhowski zginął w szeregach AK w czasie powstania warszawskiego.
Sołohub Serhij (Сологуб Сергій) – 19.9.1892 – ?. Oficer Sztabu Generalnego Armii URL, muzyk, dyrygent. W 1918 r. został dowódcą brygady w Korpusie Ochrony Granic Państwa Ukraińskiego, w końcu tego roku dowódcą kompanii saperów pułku Zaporoskiego im. Iwana Bohuna Armii URL. W 1920 r. był oficerem 3. Dywizji Żelaznej, następnie oficerem Sztabu Generalnego Armii URL. W 1920 r. został internowany w Polsce i osadzony w obozie w Piotrkowie Trybunalskim. Był organizatorem i dyrygentem chóru oficerskiego, a po rozwiązaniu obozu osiadł w Warszawie i był dyrygentem chóru im. Mykoły Łysenki.
Szowheniw Iwan (Шовгенів Іван) – 12.9.1874 -13.4.1943. Minister gospodarki wodnej rządu URL, profesor, wybitny uczony, hydrolog, działacz społeczny. Od 1918 r. wykładał na Politechnice Kijowskiej. W 1920 roku był internowany w Polsce. W 1922 roku wyjechał do Czechosłowacji, gdzie współtworzył Ukraińską Akademię Gospodarczą w Podiebradach. W 1928 roku powrócił do Polski. W 1929 roku rząd polski zaproponował mu pracę w Ministerstwie Rolnictwa. Na II zjeździe ukraińskiej emigracji politycznej w Polsce w 1928 r. został członkiem Rady Towarzystwa UKC. Na przestrzeni lat 1901–1943 opublikował około 50 ważnych prac z różnych dziedzin gospodarki wodnej. W 1942 roku wyjechał do Gdańska i podjął pracę w Centralnym Urzędzie Gospodarki-Wodnej. Zajmował się projektem regulacji Wisły i jej dopływów. Zmarł w Gdańsku i był pochowany w Sopocie. Prawdopodobnie jego prochy przeniesione zostały na warszawski cmentarz gdzie pochowana była jego żona. Córka Ołena i zięć Mychajło Teliha zginęli w 1942 roku z rąk niemieckich okupantów w Babim Jarze pod Kijowem.
Tymoszenko Jurij (Тимошенко Юрій). Podpułkownik Armii URL, kapitan kontraktowy WP. W 1919 roku był dowódcą kolejowego kurenia Armii URL. W latach 1920-2021 służył w technicznych oddziałach Armii URL W czasopiśmie „Табор” opublikował artykuł na temat walk obronnych polegających na ustawianiu zasieków z drutów kolczastych i zgrupowaniu karabinów maszynowych. Była to skuteczna taktyka walki z konnicą Budionnego pod Zamościem w 1920 r. Powstały w 1927 roku w Warszawie Związek inżynierów i Techników Ukraińców Emigrantów w Polsce miał swoje oddziały w terenie. Prezesem oddziału w Krakowie został J. Tymoszenko. J. Tymoszenko został skierowany przez MSW URL na fortyfikacyjny kurs i był planowany na stanowisko dowódcy baonu technicznego w Armii URL. W tym samym czasie czynił starania o przyjęcie na służbę kontraktową w WP. W 1933 r. służył w 2. Batalionie mostowo-kolejowym w Jabłonnie k. Warszawy.
Zołotnyckyj Illia (Золотницький Ілля) – 22. 6. 1870 – 4. 11. 1930. Wiceminister w Ministerstwie Sprawiedliwości rządu URL, sędzia, działacz władz UKC w RP. W 1918 roku sprawował funkcję wiceprzewodniczącego Najwyższego Sądu Wojskowego, a potem wiceministra sprawiedliwości rządu URL. Funkcję tę pełnił także po internowaniu w Polsce w 1920 roku. Przebywał w obozach internowania w Częstochowie i w Tarnowie a w 1923 roku zamieszkał w Warszawie. Współorganizator w 1923 roku 1. Zjazdu Ukraińskiej Emigracji Politycznej w Polsce, został wybrany do Zarządu Głównego UKC. Brał udział w pracach Towarzystwa Prawniczego, Klubu Ukraińskiego, Towarzystwa im. Symona Petlury.